اشتغال برای معلولان است. در این رابطه با وجود اینکه کارفرمایان موظف به گرفتن افراد معلول در شغل هایی مثل اپراتوری و غیره هستند، اما به این علت که بسیاری از بخش های جامعه در دست بخش خصوصی است، پیمانکار، به خود حق می دهد که هر کسی را که خودش بخواهد به کار بگمارد و همین باعث شده که افراد معلول و نابینا از این قانون دور بمانند.
هم اکنون هیچ آمار دقیقی از کسانی که مشکل بینایی در اصفهان دارند وجود ندارد و آماری که وجود دارد، تنها مربوط به پرونده هایی است که به بهزیستی مراجعه کرده اند.
به گفته رییس انجمن روشندلان اصفهان، طبق آمارها اکنون ۱۶۰ هزار نفر در کشور و ۸ هزار و ۴۵۰ هزار نفر در استان اصفهان شناسایی شده اند که این آمار ۵ تا ۶ درصد آمار کل نابینایان را تشکیل می دهد.
فرهاد ناطقی می افزاید: بزرگترین مشکل نابینایان، حس ترحمی است که مردم به آنها دارند، در حالی که این افراد دارای توانایی های بی شماری هستند.
مدیرعامل انجمن روشن‌بین اصفهان معتقد است: جامعه، با بی‌توجهی به جمعیت نابینا و کم‌بینای کشور، از استعداد خالص این افراد بی‌بهره می‌ماند، ضمن اینکه معلولان هم در بروز و شکوفایی و تسهیل زندگی با مشکل مواجه می‌شوند.
به گفته رییس انجمن نابینایان اصفهان، طبق اصل ۴۴ قانون اساسی بسیاری از مسئولیت های دولت برون سپاری شده و اولین مشکلی که در این زمینه ایجاد شد، اشتغال برای معلولان است. در این رابطه با وجود اینکه کارفرمایان موظف به گرفتن افراد معلول در شغل هایی مثل اپراتوری و غیره هستند، اما به این علت که بسیاری از بخش های جامعه در دست بخش خصوصی است، پیمانکار، به خود حق می دهد که هر کسی را که خودش بخواهد به کار بگمارد و همین باعث شده که افراد معلول و نابینا از این قانون دور بمانند.
وی همچنین با اشاره به مرکز نابینایی و موسسه آموزش خط بریل و زبان انگلیسی برای نابینایان گفت: تا چندی پیش این موسسه وجود داشت، اما بر اساس قوانینی که مصوب شد این مراکز از چارت سازمانی بهزیستی خارج شد و خوابگاهی هم که وجود داشت، دیگر افراد را پذیرش نمی کند.
ناطقی اضافه کرد: این مساله باعث شده که اگر یک بزرگسال در اصفهان یا شهرستان های اطراف نابینا شود، از تمامی آموزش های مربوط به اینترنت و خط بریل محروم باشند یا برای یادگیری هزینه های زیادی را متقبل شوند.
رییس انجمن نابینایان اصفهان ادامه داد: افراد نابینا و کم‌بینا به امکانات خاصی در جامعه نیاز دارند تا بتوانند توانایی‌های خود را در سطح جامعه نشان دهند. این مسئله در کشورهای مختلف مدنظر دولتمردان کشور است و تجربه نشان داده است که با در اختیار گذاشتن امکانات کافی، نابینایان به‌سرعت و به شدت رشد داشته‌اند و به افراد مفیدی برای جامعه تبدیل‌شده‌اند.
وی اظهار داشت: بعضی از امکانات در کشور خودمان هم وجود دارد، مثل کف‌پوش‌های خیابان، اما بسیاری از امکانات موردنیاز برای مناسب‌سازی در دسترس نیست و یا به‌صورت درست و مهندسی‌شده‌ای تعبیه نشده‌اند.
ناطقی با اظهار تاسف از اینکه هنوز در رابطه با وسایل حمل‌ونقل عمومی تدبیری برای نابینایان و کم‌بینایان در نظر گرفته نشده است و همین مسئله می‌تواند، یکی از دلایل انزوای حدود ۸ هزار نفر از افراد استان که مشکل بینایی دارند شده باشد، گفت: در حال حاضر نابینایان توانایی‌های مختلفی دارند که امکان اشتغال آنها را فراهم کرده است.
وی افزود: این در حالی است که بسیاری از نابینایان دارای مدارک تحصیلی بالا هستند، بخش دیگری دارای توانمندی در حوزه‌های صنایع‌دستی، زبان، کامپیوتر، الکترونیک و …هستند.
ناطقی با تاکید بر اینکه قوانینی که در مورد معلولان و بویژه معلولان بینایی وجود دارد، روی زمین مانده است، تصریح کرد: متاسفانه برخی افراد جامعه و مسئولان اداره‌ها، نهادها، کارخانه‌ها و شرکت‌ها توانایی معلولان را باور ندارند و نسبت به اشتغال آنها اهتمام و توجه چندانی نداشته و ندارند.
رییس انجمن نابینایان تصریح کرد: معلول یت، محدودیت نیست ومسئولان باید این باوررا داشته باشند که معلولان و از جمله آنها، نابینایان، نیاز به ترحم ندارند.
وی در ادامه به کمک هزینه‌های خدمات توانبخشی، توان پزشکی، تحصیلی، ایاب و ذهاب آنها به عنوان خدمات بهزیستی به نابینایان اشاره کرد و گفت: در زمان بهره برداری از مترو به ما گفته شده که مناسب سازی ها انجام می شود، اما این مناسب سازی ها چندان به درد نابینایان نمی خورد و آنها در مواجهه با ازدحام و پایین بودن سکوی مسافر، ممکن است دچار حوادث ناگواری بشوند.
ناطقی افزود: این موضوع در زمینه پیاده روها هم صدق می کند، به شکلی که در پیاده روهایی که مخصوص عبور نابینایان است، گاهی دیده می شود که کیوسک روزنامه فروشی تعبیه شده است.
وی در رابطه با مسکن هایی که به این اقشار اعطا شده بود نیز گفت: ابتدا قرار بود، آورده، رایگان باشد و سازمان خیرین و بنیاد مستضعفین هم با کمک های خود این مسکن ها را به نابینایان بدهد، اما حالا می بینیم که این خانه ها بدون اینکه تجهیزاتی مثل آسانسور، کابینت و غیره را داشته باشد به نابینایان داده شده اما هر کدام از این اقشار باید بین ۵۰ تا ۶۰ میلیون هزینه کنند تا امکان سکونت، در این منازل را داشته باشند، این در حالی است که این قشر با مشکلات بسیار مالی در رابطه با مشکلی که دارند روبرو هستند.
