نگاه هایی که بدرقه ات می کنند

دریا قدرتی پور- پشت میله های فلزی بچه ها ، فقط نگاهت می کنند، تلخ و مات. اینجا درد هم غمباد می ‌گیرد، خون، توی تنت لخته می ‌شود، اینجا دنیای دهان‌های گشوده، تکه‌های مسخ شده، کالبدهای استخوانی نزار ونحیف حاصل داروهای بی تاریخ، حاصل ازدواج‌هایی که در آسمان‌ها بسته شده، حاصل سال‌های پرکابوس، سرزمین آدم‌های نرم استخوان، قهقهه‌های تو خالی، لبخندهای زخمی با دندان‌های نامرتب فاصله‌دار و دنیای ذهن‌های زمستانی است.