جنین های خمار

رعشه جسمِ کودک تازه به دنیا آمده، تن سیاه شب را می لرزانَد. اینجا چراغ زندگی خاموش است. نرگس به فاصله ای نه چندان دور، شیره هروئین را به جان می کشد و چمباتمه می زند توی خودش. در پوشش سیاهش، صورتش تکیده و مهجور، دو تا چشم می شود؛ خیره به نوزادی که از درد ناله می کند. این سومین بچه نرگس است که با رنج به دنیا آمده و معلوم نیست، بماند یا برود. بین خرابه هایی که آلونک های کوچک و سرد، از دل خاک بیرون آمده اند، اینجا پناهگاه کارتن خواب هایی شده است که هر روز با فاصله کوتاهی بین مرگ و زندگی لحظات را می گذرانند.