Ngo ها بازوی توانایی برای معلولان

بنابراین معلولیت جسم را از برآورده كردن نیازهای اولیه محروم می‌كند و در این میان معلولیت ذهنی مسأله بغرنج‌تری است. با این همه اصول اولیه اخلاقی و نیز قاعده روابط جامعه انسانی نه‌تنها معلول را طرد نمی‌كند، بلكه بسترهای لازم را چنان آماده می‌سازد كه هم فرد معلول زندگی راحت‌تری داشته باشد و هم جامعه از توانایی‌های او بهره لازم را ببرد و البته گاه در جهاتی از خلاقیت‌ چنان استعدادی شكوفا می‌شود كه برای افراد عادی نیز غیرممكن می‌نماید.
در این بین البته نمی‌توان از نقش انجمن‌ها و «ان‌جی‌او»‌ها گذشت. برخی از افراد این انجمن بی‌بضاعتند كه هیچگونه حمایتی از سوی ارگان‌های متولی نمی‌شوند. شاید برخی بر این باور باشند كه معلولان ذهنی به دلیل كم توانی ذهنی آموزش پذیر نیستند ولی باید گفت كه موفقیت آن‌ها بستگی به میزان توان ذهنی آن‌ها دارد و آموزش پذیری آن‌ها نسبت به یكدیگر براساس ضریب هوشی‌شان سنجیده می‌شود. به‌طور كلی باید گفت كه وجود این‌گونه افراد در اینگونه محافل بهتر است تا در خانه، چون می‌توانند ذهن خود را به خوبی پرورش دهند.
شكی نیست كه نیازهای یك فرد معلول از یك فرد عادی فراتر است. هر انسانی طبق تئوری‌های روانشناسی نیازی دارد كه نخستین نیاز آن نیاز جسمانی مثل احساس امنیت است كه در صورت برآورده شدن این نیاز است كه نیازهای اجتماعی مثل داشتن دوست ویا حس مفید بودن در جامعه و غیره شكل می‌گیرد. این نیازها در افراد معلول شدید‌تر و عمیق‌تر دیده می‌شود.
از طرفی چون این افراد از جامعه به نوعی طرد شده‌اند بنابراین برآورده كردن نیازهای اجتماعی در آن‌ها بسیار سخت و دشوار است. از این روبخشی از این نیازها از سوی انجمن‌ها تأمین می‌شود. باید در نظر داشت كه خانواده فرد معلول همواره از چالش‌های جدی برخوردار است. نگهداری از آن‌ها بخشی از این چالش است كه برای خانواده سخت ودشوار بوده و روند زندگی آن‌ها را از حالت نرمال وطبیعی خارج می‌سازد. برای نگهداری فرد معلول بویژه اگر وابستگی شدیدی در او وجود داشته باشد انرژی و توان زیادی از والدین صرف می‌شود. بنابراین توجه به این امر كه نیازها و وابستگی‌ها در هر شخص متفاوت است لازم و ضروری است.
بهترین پیام این است كه نگاه جامعه و مردم باید نسبت به معلولان جسمی و ذهنی تغییر كند و با نگاه خاص به آن‌ها در جامعه برخورد نشود. احترام به آن‌ها همانند احترام به افراد عادی باید همواره مورد توجه قرار گیرد و سرزنش نشوند. هستند مشاغلی كه این افراد می‌توانند با اشتیاق فراوان از عهده آن‌ها برآیند.اگر برنامه منظم و دقیقی برای‌شان تدوین شود بدون شك سرمایه‌گذاری جواب خواهد داد.توانایی در هر فرد نسبی است كه باید آن را كشف كرد. در جوامع دیگر در فرد معلول قابلیت ایجاد كرده و او را توانمند می‌كنند. شاید فرد معلول توانایی انجام كاری را داشته باشد كه از یك فرد عادی بعید است. بنابراین لازم است توانایی‌ها شناسایی شده وبه آن‌ها مهارت داده شود. متأسفانه فضای جامعه برای معلولان مناسب‌سازی نشده در حالی كه اینها حق ازدواج و استقلال و برخورداری از حقوق اجتماعی دارند.