زندگی راحت و در رفاه بودن را در چه می بینیم؟ آیا سبک زندگی غربی ها، همان راحت زندگی کردن و در رفاه بودن است؟
داشتن آزادیهای اجتماعی و آزادی سبک زندگی و شرایط اقتصادی ایده آل، طبیعتاً آرزوی هر انسانی در هرکجای این کره خاکی می باشد.
چندی قبل، خانوادهای از ایران گریختند و به اُمید زندگی بهتر، در دریا غرق شدند و عکس کودکان این خانواده در شبکه های اجتماعی دل خیلی ها را به درد آورد.
بعد از انتشار عکس این خانواده ایرانی در شبکه های مجازی ، بحث های مختلفی شکل گرفت. عده ای علت مرگ این خانواده و خانوادههای بسیاری مانند اینها را در این می دانستند که آنها گمان کرده بودند، خارج کشور چه خبر است و برای زندگی آرام بار فرار از ایران را بسته و به این فلاکت دچار شده اند. در صورتی که خارج هم خبری نیست و مردمان آنجا هم با بدبختی زندگی میکنند.
عدهای از خاطرات تلخ خود در غرب گفتن و اینکه برای ادامه زندگی مجبور شدهاند، خیابان ها را جارو کنند یا در هتل ها ظرف بشورند و یا راننده تاکسی بشوند.
این نگاه که نظافت خیابان ها و در هتل کار کردن و یا راننده تاکسیبودن خیلی زشت است و برازنده شأن انسان نیست و مهاجران به غرب مجبورند در ابتدا به چنین کارهایی دست بزنند، چیزی است که از فرهنگ ضدکار در ایران، به شهروندان القا شده است.
راحتی زندگی در غرب به شکل فکاهی با تنپروری و بیکاری و تن به کارهای دشوار ندادن تعریف شده است. در حالیکه واقعیت چیز دیگری است. زندگی نرمال و در رفاه بودن، اساساً متضاد تنپروری و راحتجویی است و بالعکس برای داشتن یک زندگی نرمال باید بیشتر کارکنید و سختی بیشتری را تحمل کنید.
زندگی همراه با رفاه، زندگیای نیست که در آن آدمها کار سخت نمیکنند، بلکه زندگیای است که انسانها نتیجه تلاش و کارهای دشوار خود را خیلی زود میبینند، زندگی نرمال زندگیای است که شما مجبور نیستید، برای ابتداییترین حقوق زندگی خود از کوه و دریا و زمین و آسمان بگریزی و خود را از زادگاهت دور کنی، بلکه شرایط به گونه ای است که در هر شغل و حرفه ای که مشغول به کار باشید، ثمره آن را در قالب داشتن یک زندگی همراه با آرامش لمس خواهید کرد.
بله! زندگی نرمال یعنی اینکه، همه بتوانند از فرصت های پیش رو در جامعه با توجه به توانایی های ذاتی خودشان، بهترین بهره را ببرند و مجبور نباشند، برای درک این فرصت ها مام میهن خود را ترک کنند و در میان امواج دریا ها به دنبال آن بگردند.
امروز زمان خوبی است که بدانند و بدانیم تنها راه ایجاد رفاه برای خودمان و دیگران، کار زیاد همراه با بهره وری بالا است. اگر بتوانیم خود را وقف کارمان کنیم، شاید آنوقت بتوانیم سبک زندگی را که دوست داریم نیز انتخاب کنیم و طعم واقعی رفاه را بچشیم.