جنگ بر سر آب دور نیست

گفتگو با مردم هم همین موضوعات را دستگیرمان می کند.کسانی که گاهی خودشان از نزدیک دستی بر آتش دارند و به نوعی حرف هایشان بیشتر بوی آب می دهد. کشاورزانی که گاهی تمام امیدشان را حتی به خاطر یک قطره آب از دست می دهند و یا تمام زندگیشان بر سر بی آبی و خشکسالی از بین می رود.
عبدالرضا حسینی، یکی از همان کسانی است که نسل اندر نسل کشاورز بوده اند و حالا بسیاری از زمین هایش لم یزرع شده اند. به نظر او مردم باید توجه کنند که کم آبی جدی است: اگر من کشاورز نتوانم کشت و کار کنم، نانی برای خوردن ندارم. شغلم که از دست برود، روستاها خالی می شود. مجبوریم مهاجرت کنیم رو به شهرها. در شهر هم کار نیست و همینطور بیکاری و مشکلات گریبان همه را می گیرد.
پسر حسینی، دانشجوی رشته عمران است. وقتی از او درباره چنین جشنواره هایی می پرسیم می گوید: “این چنین جشنواره هایی می تواند هنرمندان ما و اصحاب رسانه را ترغیب کند که در این زمینه اثر بسازند و به مرور زمان یک گفتمان در سطح جامعه ایجاد می شود. مشکل را نمی توان به شخص خاصی نسبت داد، هر چند ممکن است برخی کوتاهی هایی کرده باشند، ولی مشکل اساسی نوع فرهنگی است که کل جامعه دچار آن شده است. متاسفانه جامعه ی ایران نه فقط در بخش آب، بلکه در همه ی زمینه ها دچار مصرف گرایی شده است. از طرفی کشور ایران در همه ی زمینه ها توسعه های زیادی داشته است و متاسفانه در فرایند توسعه به ظرفیت ها و محدودیت ها توجه کافی نشده است.برای مدیریت مصرف بایستی یک عزم ملی و همگانی ایجاد شود. متاسفانه هر کسی مشکل را از جانب دیگری می بیند. مردم شهری و صنعت گران ، کشاورزی را عامل خشکسالی می بینند و توجیهی برای عدم مدیریت خودشان می تراشند، کشاورزان مسئولان و حوزه های آب بالا دست و پایین دست را عامل مشکل می بینند و به هر طریق هر کسی سعی می کند رفتار خودش را توجیه کند.”
او در ادامه نظر خود را درباره ی برگزاری جشنواره یا برنامه ای با این موضوع گفت:”جشنواره ،سمینار،همایش و … همه قالب هایی هستند که می توان استفاده کرد و اثری بهتر است که بتواند با مخاطب ارتباط بهتری برقرار کند و اعتماد مخاطب را بیشتر جلب کند. ولی مسئله ی مهم این است که مسائل کاملا خودمانی و بدون محافظه کاری با مردم مطرح شود. اگر مردم سیاست دو گانه ای از جانب مسئولین و رسانه ها ببینند اعتمادشان سلب می شود و دیگر نمی توان انتظار همدلی از ایشان داشت.”
برای کشاورزان اما آب کیمیا است. حالا اینکه چه کسی مقصر است، فرقی نمی کند. در حاشیه اصفهان که بروید بسیاری از زمین ها یا در حال خشک شدن هستند یا آنقدر آب ندارند که کشاورزان بتوانند از تمام ظرفیت های زمین هایشان استفاده کنند. به نظر غلامحسین کربلایی، باید مسئولان به کشاورزان توجه کنند و با فیلم یا عکس یا نوشته ما را نجات دهند. بی آبی زندگی ما را نابود می کند. ما از مسئولان می خواهیم که به این مساله توجه کنند.