به گزارش اینهفته، قدرت‌الله نوروزی در این پیام به مناسبت روز جهانی سالمند آورده است:
نصیحت گوش کن جانا که از جان دوست تر دارند / جوانان سعادتمند پند پیر دانا را
ضمن گرامیداشت روز جهانی سالمند، به گمان ما “شهر دوستدار سالمند” شهری است فرهنگی که در خود، سه شاخص “زیست پذیری”، “حیات محوری”و “معنا گرایی: را در دو ساحت “فضای کالبدی” و “شبکه روابط انسانی” شهر بروز و ظهور داده است و با توجه و تکیه بر تمامی اضلاع و ابعاد هرم جمعیت می‌کوشد توسعه را با شاخص پایداری محقق سازد.
به اعتبار این مقدمه، بر این باورم که سالمندی بیش و پیش از اینکه یک واقعیت بیولوژیک باشد، پدیده‌ای اجتماعی است که رویکرد و نحوه مواجهه ما در زیستگاه‌های شهری می‌تواند آن را تبدیل به فرصتی برای ارتقا سطح خلاقیت فرهنگی، مسئولیت شهروندی و مشارکت‌جویی اجتماعی کند یا تهدیدی که تالی آن ناامیدی و گوشه‌گیری و بی انگیزگی باشد البته که سالمندی ظرفیتی ناشناخته یا کمتر شناخته شده برای توسعه و پیشرفت شهر است، به شرط آنکه مدیریت شهری و دستگاه‌های هم جهت و هم سو و همچنین نهادهای مدنی پر دغدغه، در مسیر برنامه سالمندی پویا و یا فعال گام نهند.
در این حالت است که ما با سرمایه انسانی بس سترگی مواجه خواهیم بود که به واقع سالمند و هویتاً جوان است و به جای افسردگی و طرد شدگی و دل‌زدگی، سرمایه‌ای ارزشمند و گرانبها برای جامعه شهری تلقی می‌شود که نه فقط موضوع توسعه پایدار است که بلکه کارگزار آن نیز هست. از این منظر است که باید بگویم شهرهای امروز ما برای بهزیستی و زیست پذیری، گریز و گزیری ندارند که در کنار قدرت و تخصص جوانان و میان‌سالان، به قوه تخیل کودکان و سرمایه تجربه سالمندان نیز اتکا کنند که به قول مولانا صائب:
گشایش از دم پیران بود جوانان را
به خاک بوس هدف تیر بی کمان نرود
جهت نیل به این آماج، نیاز به برنامه‌ای هدفمند داریم تا در مرحله شعار پا به گِل نمانیم. برنامه‌ای که با راهبردهای مشخص، فضای واقعی شهر را برای تحقق این آمال آماده نماید. برنامه‌ای که فقط سالمندی و نیازهای پیش روی آن را فراموش نکند، بلکه سالمندی را ضامن تحقق برنامه بداند و آنان را به عنوان جز لایتجزایی از سرمایه انسانی شهر، در فرآیند تصمیم‌گیری و طراحی و نظارت و اجرا مشارکت دهد. به امید چنین روزی.
