گردشگری زمستانی در ایران که یکی از مقصدهای ارزان برای گردشگران به شمار می رود می تواند سهم عظیمی از پول سفید را با خود به ارمغان بیاورد و اقتصاد گردشگری را متحول کند؛ اما نبود زیرساخت ها و امکانات جانبی در کنار تفریحات زمستانی باعث شده که در زمستان با رکود توریست مواجه شویم.
کارشناسان می گویند، علت آنکه ایران همچنان در این زمینه نتوانسته پیشتاز باشد نخست به این موضوع برمی گردد که زیرساخت های قوی و امکانات جانبی در کنار تفریحات زمستانی درنظر گرفته نمی شود. از سوی دیگر، اساسا گردشگران تخصصی در حوزه گردشگری زمستانی و کوهستانی نیز در بازارهای هدف ایران کم هستند.
اما یکی از فعالان گردشگری کوهستانی در مورد ضعف و نبود امکانات جانبی می گوید: «ممکن است تمام جاذبه های کوهستانی ایران نسبت به کشورهای همسایه از جمله ترکیه بهتر باشد. اما این امکانات جانبی است که ترکیه زیرساخت های آن را فراهم کرده و به این صورت حتی از حاشیه خلیج فارس، روسیه، اوکراین، عراق و… برای استفاده از تفریحات کوهستانی به جای ایران، ترکیه را انتخاب می کنند.»
سهند عقدایی با توجه به فراهم نبودن امکانات جانبی پیشنهاد می دهد که در زمینه گردشگری حلال و جذب گردشگر کوهستانی در حوزه کشورهای مسلمان ورود شود. از طرف دیگر توجه به بخش صعود کوهستانی و اکوکمپ های کوهستانی که درخواست تفریحات جانبی ندارند نیز بهتر خواهد بود. او در این خصوص یادآور می شود: «اگر به سمت گردشگری حلال حرکت کنیم یا اکوکمپ های کوهستانی با استانداردهای جهانی ایجاد کنیم می شود امیدوار بود که به کوهستان های ایران به عنوان مقصد گردشگری از این نگاه دیده شود. کمااینکه در دماوند تا حدودی این کار انجام گرفته و موفق بوده. همچنین کویرها نیز با ایجاد چنین شرایطی نسبت به بخش های کوهستانی بهتر عمل کرده و درنتیجه شناخته شده تر از بخش های کوهستانی هستند.»
ضعف در بازاریابی و تبلیغات جهت معرفی ایران به عنوان مقصد گردشگری کوهستانی قابل کتمان نیست؛ اتفاقی که باعث شده ایران به عنوان مقصدی جذاب برای گردشگران ماجراجو و دوستدار تفریحات برفی و کوهستانی شناخته شده نباشد. این درحالی است که با فراهم کردن زیرساخت ها، ایجاد انگیزه برای ورود سرمایه گذاران خصوصی، تبلیغات در منطقه، جذب گردشگر مسلمان و… می توان شرایطی را ایجاد کرد تا کوهستان های ایران با جذابیت های طبیعی اش چرخ صنعت گردشگری ایران را به گردش درآورد.
باید در کنار همه این عوامل بپذیریم که ایران استعداد جذب گردشگران زمستانی را دارد،استان هایی مثل اصفهان، اردبیل، مازنداران و طبیعت منحصر به فرد روستاهایی که در زمستان می تواند پذیرای گردشگران باشد، از جاذبه های گردشگری است که در چند سال گذشته مورد غفلت واقع شده است، اگر چه با احداث خانه های بوم گردی گام های کوچکی برای جذب گردشگر زمستانی برداشته شده است، اما هنوز این اقامتگاه ها به کارکردهای اصلی خود نزدیک نشده است.
درآمد بالای این نوع گردشگری می تواند سرمایه گذاران را به این سو جلب کند، اما به نظر می رسد در جذب سرمایه گذار نیز در این زمینه اقدامی انجام نشده و از تجریبات کشورهای موفق نیز برای تامین زیرساخت های گردشگری زمستانی استفاده نشده است.
به نظر می رسد کشور ما ظرفیت های لازم را برای توسعه گردشگری زمستانی دارد که این امر نیازمند توجه جدی مسئولان برای شناسایی و استفاده از این ظرفیت ها است چرا که رونق این نوع سفر موجب افزایش اشتغال، درآمدزایی و عامل سرعت بخشی به رشد و توسعه محسوب می شود.
در واقع گردشگری زمستانی معنای واقعی از این سبک معرفی نشده است و نیاز به برنامه ریزی و ایجاد زیرساخت مناسب برای عرضه دارد و آنچه که ما از گردشگری زمستانی در صنعت گردشگری می شناسیم با آنچه در فضای فعلی قراردارد مقدار زیادی فاصله دارد و اساسا گردشگری زمستانی نیاز به یک مطالعه دقیق از پتانسیل های طبیعی و فرعی دارد.
فخر السادات غنی، کارشناس طبیعت گردی در این باره با اشاره به گردشگری داخلی می‌گوید: سفر در ایران با شروع فصل سرما دچار رکود می‌شود. چرا که هم ذهنیت مسافران و هم ذهنیت سفر سازان در خصوص فصل سرما نیاز به تغییر دارد. او تاکید می کند: سفر زمستانی نباید فقط به دو جزیره قشم و کیش محدود شود.
سیاوش احمدی، از کارشناسان ورزش‌های زمستانی هم در این باره می‌گوید: ایران برای ورزش‌های زمستانی استعدادها و امکانات خوبی دارد که باید در این باره برنامه‌ریزی شود. او با تاکید بر اینکه در گردشگری زمستانی آنچه اهمیت دارد ارتباط ورزش‌های زمستانی و امکانات آن است، ادامه می‌دهد: به عنوان مثال استان اردبیل در ارتفاع یک هزار و ۵۰۰ متری از سطح دریا قرار دارد و به عنوان یک منطقه سردسیر و کوهستانی، برف بیش ازهفت ماه میهمان کوهستان‌های اطراف و حتی برخی شهرهای آن است؛ برفی که به گفته کارشناسان می‌توانست در صورت اتخاذ تدابیر مناسب در قالب فرصتی بی نظیر در زمینه گردشگری موجب افزایش اشتغال، درآمدزایی و عامل سرعت بخشی در رشد و توسعه استان عمل کند.
