اولین پژوهش جهانی در این نوع نشان داده است که ۷۴۵ هزار نفر در سال ۲۰۱۶ میلادی بر اثر سکته مغزی و بیماری قلبی ناشی از ساعات کار طولانی فوت کرده‌اند.
گزارش این سازمان نشان می‌دهد که بیشتر کسانی که آسیب دیده‌اند ساکنان جنوب شرقی آسیا و غرب اقیانوس آرام هستند.
سازمان جهانی بهداشت همچنین گفته است که احتمالا همه‌گیری کرونا این رویه را بدتر هم کرده باشد.
نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که ۵۵ ساعت کار یا بیشتر در هفته، خطر سکته مغزی را ۳۵ درصد بیشتر و خطر مرگ ناشی از بیماری قلبی را ۱۷ درصد بیشتر می‌کند؛ این رقم با میزان کار ۳۵ تا ۴۰ ساعت در هفته مقایسه شده است.
این پژوهش که با همکاری سازمان بین‌المللی کار انجام شده است، همچنین نشان می‌دهد که تقریبا سه چهارم افرادی که در اثر ساعات کار طولانی فوت کرده‌اند، مردان میانسال یا مسن‌تر بوده‌اند.
غالبا، مرگ خیلی دیرتر از سنین این دسته افراد، گاهی حتی در چندین دهه بالاتر، اتفاق می‌افتد.
در حالی که این پژوهشن دوره همه‌گیری کرونا را در بر نمی‌گیرد، مقامات سازمان جهانی بهداشت گفته‌اند که جهش اخیر در دورکاری و کسادی اقتصادی ممکن است که خطرات مرتبط با ساعات کار طولانی را افزایش دهد.
فرانک پِگا، از مسئولان فنی سازمان جهانی بهداشت گفته است: “ما شواهدی داریم که نشان می‌دهد وقتی کشورها محدودیت‌های اجتماعی را اعمال کردند، میزان ساعات کار حدود ۱۰ درصد افزایش یافت”.
در این گزارش آمده است که ساعات کار طولانی دلیل اصلی حدود یک سوم بیماری‌هایی است که با کار مرتبط هستند، و این بزرگترین بیماری مرتبط با کار را رقم می‌زند.
آقای پگا گفته است که تعیین سقف برای ساعات کاری برای خود کارفرمایان هم مفید است، چرا که ثابت شده است که این امر منجر به افزایش بهره‌وری و کارآمدی کارکنان می‌شود.او گفت “نیافزودن به ساعات کار طولانی در یک دوره بحران اقتصادی، یک گزینه واقعا هوشمندانه است”.
