پارکی که فقط نامی از این قشر به ارث برده ولی تناسبی با نیازهای این افراد ندارد. شاید همین موضوع باعث شده که تنها ترین پارک معلولان از مخاطبانش دور باشد. جدایی بین این دو به خاطر نبود امکانات مناسب برای کسانی است که قرار است سهمی از این مجموعه داشته باشند. ماجرای خالی بودن این پارک برای اهالی ساختمانی که چسبیده به این پارک است هم غیر منتظره نیست. ساختمانی که قدیمی ترین محل حمایتی برای معلولان و آسیب دیدگان نخاعی به شمار می رود. پیگیری ماجرای خالی بودن این پارک از مخاطبانش کار زیاد سختی نیست، آنها حالا بهتر از همه غریبه هایی که به این پارک می آیند می دانند که چرا این پارک بازی که تنها پارک بازی معلولان در اصفهان به شمار می رود خالی از سکنه است، بنابراین دهانت باز نشده، زبانشان برای گلایه های ریز و درشت ماجرا آماده است.
منصور الف، یکی از آنها است:« ما که بزرگ هستیم نمی توانیم از روی این رمپ های شیب دار که ورودی پارک است عبور کنیم چه برسد به یک بچه که از قوای کمتری هم برخوردار است.» ویلچرش را تکانی می دهد و اشاره می کند به سیمانی که با شیب تندی به سمت زمین کشیده شده: «به نظر شما می شود از اینجا بالا رفت ؟ شما هم که سالم هستید فکر نمی کنم بتوانید از این شیب تند، بدون سُر خوردن بالا بروید، چه برسد به یک معلول».
فرقی نمی کند هر ساعت از روز که به اینجا بیایید شاید جز چند کودک سالم که راه می روند و کارهای عادیشان را انجام می دهند از معلولان خبری نیست.
گویا داستان تکراری نامناسب بودن معابر شهری به شکل دیگری در این پارک معنا شده است، مرتضی از دیگر معلولانی است که از ساخت این پارک دل خوشی ندارد و می گوید:« فکر کنم برای اینکه بگویند فعالیتی برای معلولان انجام شده این پارک را ساخته اند. این پارک هیچ تاثیری در روحیه معلولان ندارد و با مشکلاتی که دارد، تازه روحیه معلولان را هم خراب می کند. در این مورد پیگیری هم کرده ایم اما به جایی نرسیده ایم، برای همین هم هست که این پارک اینقدر خلوت است. بچه های معلول چطور می خواهند در این پارک بازی کنند؟
رمپ های بدون استاندارد
زهرا، مادر یکی از معلولانی است که حدود ۶ سالی می شود با مشکلات فرزندش دست و پنجه نرم می کند:« در حال حاضر بیشتر ادارات و دستگاه‌ها امر مناسب سازی را انجام داده و رمپ‌هایی برای عبور معلولان با ویلچر تعبیه کرده‌اند، اما همه این رمپ‌ها دارای استانداردهای لازم نیست و گاهی اوقات شیب زیاد و نامناسب آن سبب ایجاد مشکل برای معلولان شده است.لازم است که دستگاه‌های مربوطه در این امر حساسیت بیشتری نشان دهند و مناسب‌سازی را صرف ایجاد رمپ خلاصه نکنند، بلکه بر نحوه اجرای این رمپ‌ها نیز باید نظارت شود.بیشتر افراد جامعه با ترحم به جامعه معلولان نگاه می‌کنند، در حالیکه معلولان با وجود داشتن معلولیت دارای توانمندی‌های زیادی هستند و نیاز به ترحم ندارند بلکه نیاز به توجه از جنس خدمت دارند.با اینکه از سالیان سال پیش گفته می شد که مناسب سازی باید انجام شود، اما این اتفاق هنوز نیفتاده و بچه من بدون همراه نمی تواند در این پارک بازی کند. انگشت اشاره اش را می برد به سمت تاب ها و بقیه وسیله های بازی و ادامه می دهد: درست است که این وسایل به شکلی ساخته شده که معلولان بتوانند بازی کنند، اما خیلی از این وسایل مناسب معلولان نیست و حتما باید با یک همراه باشند وگرنه خودشان به تنهایی نمی توانند از این وسایل استفاده کنند. چون استانداردهای لازم را ندارد.
حمایتی که در کار نبود
بهترین کسی که می تواند در این مورد سخن بگوید، عضو سابق شورای اسلامی شهر اصفهان است، کسی که خودش سالهاست بر صندلی چرخدار نشسته و به عنوان جانباز با دغدغه های معلولان خوب آشناست. کریم نصر اصفهانی هم از این اوضاع راضی نیست.
او سالیان سال است که در کنار این مشکلات زندگی می کند و معتقد است: یکی از مهمترین وظایف مدیران شهری این است که به مناسب سازی ها اهمیت بیشتری بدهند.
او با انتقاد از اینکه معابر شهری برای معلولان، جانبازان و حتی افراد مسن و سالمند مناسب نیست و باید فکری به حال آن شود در مورد تنها پارک معلولان می گوید: وقتی مسئولان شعار حمایت از معلولان را می دهند، نباید با کارهای ناقص کارشان را زیر سوال ببرند. ساخت پارک برای معلولان باید با توجه به استانداردها باشد، اینکه یک اتفاق در این شهر بیافتد اما کارایی لازم را نداشته باشد، فایده ای ندارد.
به اعتقاد رئیس سابق کمیسیون فرهنگی اجتماعی شورای اسلامی شهر اصفهان درخواست های این قشر زیاد است و ما همیشه در شورای شهر این موضوع را مطرح کرده ایم، اما همچنان در خم یک کوچه به سر می بریم.
وی ادامه می دهد: شهرداری باید دقت بیشتری نسبت به بازسازی و ساخت معابر و ساماندهی آن ها و همچنین مکان های تفریحی داشته باشد.
کریم نصر اصفهانی کمترین درخواست این قشر را مناسب سازی معابر و مکان های تفریحی می داند و اظهار می دارد: در شان بچه های معلول نیست که فقط یک پارک معلول آنهم به این شک در شهر وجود داشته باشد و این مهم باید در اولویت برنامه های مسئولان شهرداری قرار گیرد تا این افراد بتوانند با سهولت و ایمن از پیاده روها و عرض خیابانها عبور نمایند و حتی بچه های معلول بتوانند همانند کودکان عادی از وسایل بازی استفاده کنند.
وی تاکید می کند: برای این موضوع باید اعتبارات بیشتری گذاشته شود که این مشکلات به زودی حل شود.
