بچـه هـا بـه دل آب زده بودنـد. آسـمان روشـن و خامـوش مـی شـد و هـر بـار انـگار سـتاره ای در آن شـب بـه افـول مـی نشسـت. مثـل روز روشـن مـی شـد و بعـد دوبـاره خاموشـی، دل شـب را پـر مـی کـرد. هیـچ راه نفـوذی نبـود، بـه ناچـار بایـد از رودخانـه مـی گذشـتیم. رودخانـه ای کـه بـه دلیـل خروشـان بودنـش لقـب وحشـی گرفتـه بود. زمسـتان بـود و سـرمای اسـتخوان سـوز تـا مغـز اسـتخوانمان را مـی سـوزاند.
شب سرد عملیات
شـب عملیـات بچـه هـا حـال دیگـری داشـتند. روزهـای زیـادی بـود کـه بـرای ایـن عملیـات تمریـن کـرده بودیـم . سـرعت آب ۷۰ کیلومتــر بــود و مــی دانســتیم کــه، کشــتی هــای زیــادی در ایــن رودخانــه غــرق شــده انــد. چهــارم دی مــاه بــود، شـب سـردی از شـب هـای زمسـتانی. لبـاس هـای غواصـی از صبـح تمریـن، هنـوز خیـس بـود و مثـل خنجـر تـن هایمـان را بــه لــرزه مــی انداخــت و بــه عمــق وجودمــان نفــوذ مــی کــرد. خیســی اش بــه بدنمــان چســبیده بــود انــگار. در ایــن
شـرایط سـخت، بایـد سـه کیلومتـر را در هـر شـرایط کـه بـود، شـنا مـی کردیـم . تمـام امکاناتمـان در شـب عملیـات، ختـم مـی شـد بـه یـک ماسـک و یـک اشـنوگل و یـک لبـاس سـاده غواصـی، در آن شـرایط نـه از کپسـول هـوا خبـری بـود و نـه از تجهیـزات مـدرن. مـا بایـد در سـطح آب حرکـت مـی کردیـم کـه لولـه ای کـه بـرای تنفسـمان بـود زیـر آب نـرود.
غواص ها پرپر شدند
ردیـف شـدیم کنـار سـاحل و همگـی در سـکوت و تاریکـی شـب، بـه دسـتور فرماندهـان بـه آب زدیـم. هیچکـدام تـا آن لحظـه نمـی دانسـتیم کـه عملیـات ۴ لورفتـه و تمـام اطلاعاتمـان کـف دسـت بعثـی هاسـت. دشـمن صبـر کـرد تـا بـه نقطـه مـورد نظـر برسـیم. درسـت جایـی کـه شـدت مـوج هـا زیادترمـی شـد، پشـت تیربارهـا منتظرمـان بودنـد، تقریبـا غـواص هـا بـه وسـط رودخانـه ارونـد رسـیده بودنـد و فرصتـی بـرای برگشـتن نداشـتیم . ناگهـان تیربارهـا شـروع بـه تیرانـدازی کردنـد و تیـر و خمپـاره بـود کـه بـه سـمت مـا مـی آمـد، طولـی نکشـید کـه هواپیماهـا هـم بـه کمـک بعثـی هـا آمدنـد و از هـوا و زمیـن بـر سـر مـا آتـش مـی ریختنـد. هـر خمپـاره ای کـه در آب ارونـد فـرود مـی آمـد، موجـی ایجـاد مـی کـرد و آب گل آلـود وارد لولـه اشـنوگل و بـا شـدت وارد حلـق مـا مـی شـد. بـر اثـر تیـر انـدازی هـا و نـور منـور همـه جـا مثـل روز روشـن شـد و آسـمان پـر شـد از نورهـای مختلـف . وسـط آب اسـیر شـده بودیـم، از یـک طـرف مـوج هـای دیوانـه وار و از سـویی دیگـر گلولـه هایـی کـه از هـر سـو بـه سـمت مـا شـلیک مـی شـد. گلولـه هـا یکـی یکـی غـواص هـا را پرپـر مـی کـرد، گاهی دسـتی قطـع مـی شـد و گاهی خـون چهـره هایشـان را نقاشـی مـی کـرد. در آن شـب بـه هـر شـکلی بـود از اروند گذشـتیم و تیـر و خمپـاره، حریفمـان نشـد، تعداد زیـادی امـا شـهید شـدندو توانسـتند، خـط عملیاتـی ارونـد را بشـکنند و حتـی از جزیـره امالرصـاص هـم عبـور کننـد. تعداد شـهدای غـواص در عملیـات کربـلای چهـار کـه از آب عبـور کردنـد، خیلـی بیشـتر بـود. بالـغ بـر هـزار غـواص از تمامی تیـپ و لشـگرها از سراسـر کشـور از آب عبـور کردنـد، امـا ۱۷۵غـواص کـه جلوتـر بودنـد، اسـیر شـدند، قـرار بـود انتقالمـان دهند، امـا یکـی از بعثی ها گفـت: گودالـی بکنیـد و اینهـا را چـال کنیـد. آنجـا بـود کـه فهمیدیـم بـه بـن بسـت رسـیده ایـم، امـا بچـه هـا جلـو بودنـد و همین مـا را خوشـحال مـی کـرد. دسـتهایمان را بـا سـیم هـای سـنگری محکـم بسـتند و همـه را جلـو گودالـی بـزرگ بـه صـف کردنـد.
چشم هایی که به خاک شد
بچـه هـا یکـی یکـی تـوی خـاک دفـن شـدند. چشـم هایشـان بـه یکدیگـر بـود. چشـم هایشـان بعـد از آن بـه آسـمان دوختـه شـد. فلـک منتظرشـان بـود تـا از خـاک بـه افـاک برونـد. بچـه هـا را بـا زانـو، کنـار گـودال مـی نشـاندند و بـه کمـر هـر یـک از اسـرا لگـد مـی زدنـد و آنهـا بـا صـورت در گـودال مـی افتادنـد، صحنـه خیلـی دردناکـی بـود، زیـرا دسـت بچـه هـا بسـته بـود.
در همیـن حالـت بـا لـودر روی اسـرا خـاک ریختـه مـی شـد و آنهـا زنـده بـه گـور مـی شـدند و یکـی یکـی چشـم هایشـان بسـته مـی شـد، جالـب اینکـه آرامـش عجیبـی، بیـن بچـه هـا حکمفرمـا بـود، برخـی ازآنهـا بـا آرامـش کامـل ذکـر مـی گفتنـد و قـرآن مـی خواندنـد و انـگار وقتـی یکـی یکـی پیکرشـان زیـر خـاک پنهـان مـی شـد، بـه معـراج مـی رسـیدند.
