دختر اول ۱۲ ساله بوده که ازدواج کرده، اما او هنوز ۱۱ سال را هم تمام نکرده. مادر و اطرافیان خوشحالند. مادر فائزه می گوید: دختر باید شوهر کند، وقتی دامادم خوب است دیگرغمی ندارم. شانه های مادرخمیده و تکیده توی در راهرو، این آخرین آرزوی مادر بوده با ۴ بچه دیگر که همگی پسر هستند و می توانند تا ۲۰ سالگی ازدواج نکنند. دخترهای این روستا، اما وضعیتشان فرق می کند، دخترها باید هر چه زودتر بروند خانه بخت.
خانه بخت چند روستا آن طرف تر است و دختران اینجا همه می دانند که بعد از عروسی ممکن است ماه ها از خانواده خود دور باشند. صورت فائزه گل انداخته و چشم هایش غمگین و ترسیده به نظر می رسد. داماد، اما ۲۴ ساله است و وضعیت مالی خوبی دارد، همین بس که خانواده فائزه برای دومین دخترشان خوشحال باشند که مثل دختر اول در نداری و بدبختی زندگی نمی کند. رسمی که سالیان سال است هنوز هم با وجود تکنولوژی و دنیای مدرن سایه انداخته بر روستاهای دورافتاده یا شهرهای کوچک.رسمی که همین چند وقت پیش هم اتفاق افتاد و وقتی که همگی خواب بودیم، دختر ۸ساله در کهگیلویه به ۵۰ میلیون فروخته شد! با وجود اینکه حدود دوسالی از ارایه طرح ممنوعیت ازدواج دختران زیر ۱۳سال برای تصویب به مجلس می گذرد، این طرح در پی موافقت مجلس با طرح یک فوریتی «ممنوعیت عقد نکاح دختران زیر ۱۳ سال و پسران زیر ۱۶ سال» در روز چهارشنبه ۴ مهرماه ۹۷ با وجود اینکه برخی نمایندگان این کار را بیهوده می‌دانستند با رای اکثریت موافقت شد، اما چون «شورای نگهبان به استناد شرع که چنین قیدی نداشت، این مصوبه را رد کرد».
مصوب نشدن این طرح باعث شد که همچنان شاهد ازدواج دختربچه هایی باشیم که تا دیروز عروسک بازی می کردند و از یک سو قوانینی که چندان کامل نیست و از سویی دیگر قربانیان کوچکی که راه به هیچ کجا ندارند، جز خانه بخت دلیلی باشد که بر ازدواج آنها صحه می گذارد. گفته می شود آمار کودک همسری در ایران خیلی بالا نیست، اما همان آمار ناچیز هم سرنوشت صدها کودکی را رقم می زند که قرار نیست کودکی کنند. عروس هایی که خودشان عروسک می شوند، برای سرنوشتی نانوشته و محتوم.
این در حالی است که اگر این لایحه به تصویب بهارستانی ها می رسید، شاید بهار سال های کودکی خیلی ها به زمستان تبدیل نمی شد و این بدان معنا است که حتی با حکم دادگاه هم ازدواجی صورت نمی گرفت.
حسن نوروزی، نایب رئیس سابق کمیسیون حقوقی و قضایی مجلس شورای اسلامی که خودش از مخالفان جدی این طرح است، درباره طرح مذکور اعلام کرده که کودک همسری اصطلاحی انحرافی است، کودک یعنی بچه ۵ ساله و ۸ساله، در بحث ازدواج یک بعد قضیه در نظر گرفتن نظرات کارشناسان دینی و مسلمان است و بعد دیگر نظری است که با بیان آن می‌توان غربی‌ها را خوشحال کرد در این خصوص ما باید مبنای اسلام را در نظر بگیریم از اوایل انقلاب هم در زمینه سن ازدواج نظر اسلام مورد توجه قرار گرفت.
در مقابل او موافقانی مثل پروانه سلحشوری که از جمله نمایندگان موافق طرح ممنوعیت ازدواج دختران زیر ۱۳ سال بوده، اعلام می کند که این یک معضل اجتماعی است و به هیچ وجه نباید آن را به شکل سیاسی نگاه کرد.
به اعتقاد سلحشوری ازدواج در سنین پایین به روح و روان فرد آسیب می‌زند و در این حوزه لازم است فرهنگسازی صورت گیرد. به گفته متخصصان و کارشناسان، ازدواج در سنین کودکی، می‌تواند پیامدهایی از جمله طلاق، مشکلات و آسیب‌های جسمی ناشی از بارداری‌های زودهنگام، بازماندن از تحصیل و مشکلات عدیده روانی را به دنبال داشته باشد.
حالا در مجلس یازدهم اما این طرح چندان به مذاق کرسی نشینان خوش نیامده و آنها به این طرح تاخته اند. طرحی که چهار سال در مجلس دهم پیگیری شد تا به سرانجام برسد و نرسید، در مجلس یازدهم هم ابتر مانده است.
محمدرضا حسنی، آسیب شناس اجتماعی در این رابطه اعتقاد دارد که کودک همسری نوعی از پدیده کودک آزاری است:« زناشویی کودکان در کشور در فاصله سنی ۱۰ تا ۱۴سال رخ می‌دهد. ازدواج دختران و پسران زیر سن قانونی که بیشتر مواقع یکی از زوجین بزرگسال است. از آنجایی که این پدیده را خانواده‌ها زیر پوشش قرار می‌دهند و به نوعی حتی تحت حمایت و اجبار خانواده ازدواج کودک شکل می‌گیرد، شناسایی و بررسی آن روندی بسیار پیچیده و دشوار است. با توجه به این که ازدواج زودهنگام در تمام دنیا در میان دختران بیشتر مشاهده می شود، این امر روند زنانه شدن فقر را تسریع می کند، چرا که در بیشتر موارد ازدواج و بارداری های مکرر منجر به دوری آنان از فضای تحصیل و آموزش خواهد شد. با توجه به موارد مطرح شده و از آنجایی که آمار ازدواج های زودهنگام در ایران، نگران کننده است لازم است تا متولیان این امر از جمله، جامعه شناسان، تصمیم سازان و برنامه ریزان حوزه علوم انسانی، بهداشتی، سیاسی و مددکاران اجتماعی توجه ویژه به آن داشته باشند و با بالا بردن حساسیت مدیران اجرایی و آگاهی افراد جامعه درباره عوارض ازدواج زودرس و اجرای سیاست های فقرزدایی می توانند در جهت بهبود وضعیت سلامت زنان و کودکان موثر باشند.
این جامعه شناس عنوان می کند: زنانی که کودکی نکرده‌اند، تحصیلات ندارند، از شغل و امنیت مالی برخوردار نیستند، شخصیت آسیب دیده دارند و بدون عاقبت مشخصی رها می‌شوند، ماحصل کودک-همسری هرچه که باشد، خانواده‌ای پایدار، زنانی شاداب و فرزندانی موفق و سلامت نخواهد بود.
