رامین قربانی: این روزهاصف های عریض و طویل دریافت کد بورسی آدم را به یاد صف های دو سال پیش روبه روی صرافی ها می اندازد.
مردم پریشان با پول های سرگردان در جست وجوی بستری امن که بتوانند در برابر غول کاهنده ی تورم از دارایی خود حفاظت کنند. .من از صف می ترسم. صف برای من یادآور دو چیز است: اضطراب جمعی و قحطی اجتماعی. از کودکی تابه حال هربار دیدم مردمی در صف ایستاده اند یا برای به چنگ آوردن کالایی کم یاب بوده یا برای فرونشاندن ترس فقر احتمالی.
عنوان یک قاعده ی کلی بازار بورس هرکشور دماسنج اقتصاد آن کشور است. با نیم نگاهی به شاخص شرکت های به خرد و کلان می توان با تخمین خوبی به وضعیت کلی اقتصاد پی برد.
حالا در ایران! چه خبر شده؟ کدام روزنه ی امید به بهبود اقتصاد باز شده که ما از آن بی خبریم.
در این روزها که غول های اقتصاد جهان زمین گیر شده اند در این کشور چه پیش آمده که شاخص های بورس هرروز قله های تازه ای فتح می کنند و سرمایه گذاران را با عشوه های دلبرانه به سوی خود دعوت می کنند؟ در چند روز گذشته بازار بورس امریکا، آلمان، ژاپن و کره جنوبی با افت شدید شاخص روبه رو شده اند.
جهان دارد یکی از بی سابقه ترین دوران رکود خود را پشت سر می گذارد، رکودی که زخمش احتمالا تا سال ها بر پیکر اقتصاد دنیا باقی خواهد ماند. درست در همین احوال بورس ونزوئلا، با آن اقتصاد مشعشعش، و بورس ایران محصور در میانه ی تحریم ها، تورم افسارگسیخته و نزول قیمت نفت دارند از رشد خبر می دهند. هیچ تحلیلی چه تکنیکال چه فاندامنتال نمی تواند وضعیت امروز بازار را به درستی توضیح دهد، چون حجم بزرگ نقدینگی امروز فرمانده قدرتمند بازار است. آنچه مشخص است حجم عظیم نقدینگی که جذب سازمان بورس شده دارد به سقف نامرئی خود نزدیک می شود. شرکت های کوچک گاه تا چند برابر ارزش واقعی خود باد کرده اند، و این از امواج اصلاحی قیمت در آینده ی نزدیک خبر می دهد. در این میان می مانند یک عده مالباخته که بخش بزرگی از سرمایه ی خود را روی شرکت های کم جان و آماس کرده قمار کرده اند. چراکه رشد هیجانی به احتمال زیاد به سقوط منطقی می انجامد. سرمایه گذارانی که تمام تخم مرغ های خود را توی یک سبد گذاشته اند شاید پشیمان ترین آدم ها در آینده ای نه چندان دور باشند.
این هفته | inhaftemag.com
