درروزهایــی کــه بــه نظــر مــی رســد جامعــه بــه بحــران اقتصــادی رســیده اســت وقتــی شــما در کانــون چنیــن بحرانــی باشــید، چــون شــاخص های اقتصــادی متناســب بــا خبرهــای بــد و خــوب پاییــن و بــالا می رونــد شــما چــه فکــری می کنیــد ؟ مــی گوییــد دیگــر آخــر دنیاســت و همــه چیــز تمــام شــده اســت ؟
همیــن اول کار یــک تبصــره بگذاریــم و آن اینکــه فــرض بــر ایــن می گیریــم کــه شــما فقــط و فقــط کارآفریــن هســتید و نــه دلال؛ وگرنــه کــه بــرای بســیاری از دلال هــا روزهــای آشــوب اقتصــاد می توانــد عیــد نوروزشــان باشــد! در امریــکا بانــک هــا و موسســات مالــی کــه بــا دادن وام ثانویــه در ســال ۲۰۰۸ عامــل بحــران شــدند در نهایــت بــا مصــادره خانه هــا و فــروش مجددشــان ســود کردنــد.
محتکــران، دلالان ارز و دلار هــم کــه معمــولا برنــده بــزرگ چنیــن نوســاناتی هســتند. بــا آن هــا کار نداریــم، روی ســخن بــا کســانی اســت کــه خلاقانــه در بــازار رفتــار کــرده و ایجــاد شــغل می کننــد.
اگــر بــه بحــران بوجــود آمــده بــا ایــن نظــر بنگریــم کــه انســان بحــران اقتصــادی هــم ویژگی هــا و نیازهــای خــاص خــود ِروزگار را دارد و هرتغییــر بزرگــی کــه در جامعــه ایجــاد می شــود نیازهــا و روابــط جدیــدی را نیــز شــکل مــی دهــد ، بــه نظــر شــما ســه نکتــه مهــم رفتــار کارآفرینانــه در اینجــا چیســت؟ بلــه درســت حــدس زدیــد! توجــه بــه نیــاز، توجــه بــه نیــاز و توجــه بــه نیــاز! همــه مــا مــی دانیــم کــه در دوران رکــود، رفتــار مصــرف کننــدگان، کــه منبــع اصلــی درآمــد کســب و کارهــا هســتند، تغییــر مــی کنــد. بــرای مثــال برخــی خریدهــا را عقــب مــی اندازنــد یــا بــه جــای برخــی کالاهــا، جانشــین هــای ارزانتــری را خریــداری مــی کننــد
و یــا اینکــه رفتارهــای مصرفــی جدیــدی از خــود بــروز می دهنــد. شــما بایــد ایــن رفتارهــا را کشــف کنیــد!
مهمتریــن بحــران اقتصــادی تاریــخ معاصــر آمریــکا مربــوط بــه دهــه ۱۹۳۰ مــی شــود کــه بــا افــت شــدید بــازار بــورس در ســال ۱۹۲۹ شــروع شــد. رکــود روبــه افزایــش در ایــن دوران منجــر بــه ورشکســتگی بســیاری از شــرکت هــا و کارخانــه هــا و بــه تبــع آن بیــکاری میلیونهــا نفــر در آمریــکا شــد. علــت اصلــی بوجــود آمــدن ایــن بحــران، عــدم هماهنگــی میــزان تولیــدات آمریــکا و نیازهــای جهانــی بــرای محصــولات آمریــکا بــود.
پــس از ســقوط اولیــه ارزش بــازار، در منطقــه اقتصــادی نیویــورک موجــی از خودکشــی روی داد. گفتــه می شــود متصــدی یــک هتــل از مهمانــان جدیــد می پرســید کــه بــرای خوابیــدن اتــاق می خواهنــد یــا پریــدن از پنجــره!
آیــا همــه کارآفرینــان در ایــن شــرایط بــه خــاک ســیاه نشســتند؟ خیر! یــک نیــاز جدیــد گســترش یافــت و آن هــم میــل زیــاد بــه رفتــن بــه ســینما بــرای پنــاه بــردن بــه داســتان و تخیــل و رهایــی از واقعیــت بود!کســانی کــه بــه ایــن نیــاز توجــه و بــرای آن برنامــه داشــتند نــه تنهــا بــه خــاک ســیاه ننشســتند بلکــه بــه عــرش معلــی هــم رســیدند. بــه ایــن نتیجــه مــی رســیم کــه در روزگار بحــران اقتصــادی ْنهایتــا بایــد بــه اولویــت و نیازهــای جدیــد توجــه کــرد، بایــد خــلاق و جســور هــم بــود.
درهــر صــورت وضعیــت آشــفته اقتصــادی حقیقتــی انکارناپذیــر اســت. مــا در ایــن شــرایط دو گزینــه داریــم: خــود را در گــروه بازنده هــا ببینیــم، ناامیــد شــویم، فعالیت هــای ارزشــمند را متوقــف کنیــم و مرتب از شــرایط نامناســب گلایــه و شــکایت کنیــم و ســرانجام منتظــر نابــودی کســب و کارمــان باشــیم.
گرفتــن را بــرای خودمــان ممنــوع یــا اینکــه گزینــه دوم را برگزینیــم و بهانه ــکوه و شــکایت همــواره ایــن ســوال را از خود بپرســیم: ِ جــای ش کنیــم . به در شــرایط کنونــی چــه کاری می تــوان انجــام داد و چگونــه می تــوان رشــد کار شــویم و هــر کار ممکــن بــرای بهتــر شــدن کــرد. ســپس دســت بــه شــرایط کســب و کارمــان انجــام دهیم
زهره والی پور :روزنامه نگار
این هفته | inhaftemag.com
