سميرا حاجي بابايی : زن در فرهنگ فارسی، به معنای زاينده و زندگی بخش است. زن منبع زندگی است و بنيان يک خانواده بی شک به حضور يک زن بستگی دارد.
زن موجودی است مزين به اسرار و شگفتی های فراوان و در سايه اين شگفتی ها، زندگی عالم بشريت در تکاپو و تداوم است.
زنان دارای لطافت و ظرافت و احساس فوق العاده زيبايی هستند که اين خصوصيت و اوصاف آنان سبب برجستگی و سرآمدی آنها نسبت به مردان شده است.
زن ايرانی همواره در دوره های مختلف تاريخي دارای ارزش و احترام بوده است در حالي که از ديرباز، زنان جايگاه و پايگاه متغييری در جهان داشته اند. زنان ايرانی در پيشرفت تمدن ها و ترقی فرهنگ ها پا به پای مردان تلاش کرده اند.
نقش زن در فرهنگ ايرانی در ادوار تاريخی دارای فراز و فرود های فراواني بوده است. به فراخور تغيير حکومت ها و اديان حضور زن در جامعه نيز دستخوش تغيير شده است. اين تغيير هم در ظاهر و هم در رفتارها و منش اجتماعی زنان جامعه خود را بروز داده است.
در تاريخ اين سرزمين زنانی بودند که در يک جامعه ی نسبتا مردسالار، دست به کارهاي بزرگي زده اند. به عنوان نمونه ميتوان به «پوراندخت ساسانی» اشاره کرد که پس از «اردشير شيرويه» در تيسفون تاج شاهی بر سر نهاد و بر ملک ايرن فرمان راند.
زن ايرانی مظهر زيبايي ، قدرت و مهرباني است. سه واژه ی اصيل و مقدس که در تک تک زنان ايرانی متبلور است.
زن ايرانی در هرنقشی که باشد و در هر جايگاه اجتماعی، علاقمند به زيبايی و آراستگی و شکوه است و چنين زنی منبع لايزال مهربانی است و به قدرت و شکوه در جهان شهره است.
در مطلب زير سعی کرده ايم ، چهره ای از زن ايرانی ارائه کنيم که حول اين سه محور است. يعنی : زيبايی، مهربانی، قدرت
زن ايرانی مظهر زيبايی
انسان در ذات خويش دوست دار زيبايی و آراستگی است. در اين ميان زنان به خاطر ظرافت و لطافت خود، بيشتر از مردان خواهان زيبايی هستند. اين دوست دار زيبايی بودن در چند وجه قابل بررسی است.
نخست زيبايی و آراستگی هايی که به ظاهر هر فرد مربوط می شود.
اين نوع زيبايی می تواند شامل آرايش مو و صورت، هماهنگ کردن لباس ها و نيز تناسب اندام باشد.
بخشی از سرشت انسان به دنبال زيبايی است و خداوند نيز منکر اين حقيقت نيست که، فطرت انسان زيبايی را از هر نوعی که باشد طالب است.
در اين زمينه آيات و احاديث بی شماري نيز وجود دارد که زن را تشويق به زيباتر شدن می کنند.
امام صادق عليه السّلام می فرمايند:
«سزاوار نيست براى زن كه خود را بدون زينت رها كند اگر چه آويختن يک گردنبند عادى باشد، و شايسته و مطلوب نيست كه خضاب را از دست خود ترک كند اگر چه با حنا يک مرتبه بر دست خود بكشد هر چند سالمند باشد.»
زن ايراني مظهر قدرت
زن مظهر جمال و زيبايی و عفاف است و مرد، مظهر شيفتگی و مجذوب شدن است.
زنان داراي قدرت خارق العاده ای برای جذب مردان هستند. يک زن نه تنها با ظاهر آراسته، بلکه با کلام، گفتار و با نگاه شيفته ی خود نيز مي تواند مردان را مجذوب خويش سازد.
بر اساس منابع موجود، مذهب زرتشت در ايران قبل از اسلام، زمينه ساز مناسبی براي اقتدار بخشيدن به زنان بوده است. زن در مذهب زرتشت و در کتاب اوستا از ارزش و کرامت و احترام والايی برخوردار بود.
زن نگهدارنده روشنايي آتش و رکن اساسی خانواده بوده است.
در دوره ای که زن در اساطير ملل ديگر به عنوان موجودي پست و فرومايه قلمداد و به عنوان کالا خريد و فروش می شد؛ در ايران باستان زن مظهر قدرت و کرامت بوده است.
زن ايرانی، زنی است که بر اساس فرامين زردشت دارای قدرت حکمرانی، مالکيت زمين، وکالت و شهادت در محکمه بوده است.
زن ايرانی مي تواند با تکيه بر قدرت ذاتی خويش در اداره ی يک خانواده، يک شهر و يک کشور سهيم باشد. بسياری از وظايفی که زنان ايرانی عهده دار آن هستند و اغلب به سادگی از کنار آنها ميگذريم داراي ارزشی والا هستند.
بسياري از وظايف زنانه در جامعه ی ايرانی وجود دارند که به لحاظ اهميت و مثمرثمر بودن در اوج عظمت قرار دارند، ولی به لحاظ دشواری، مردان جامعه نيز قادر به پذيرش آنها نيستند.
به عنوان نمونه، وظيفه ی خطير مادری، که بزرگ ترين رکن هر اجتماع و هر خانواده ی متمدنی است.
زنان ايرانی در طول تاريخ داراي جايگاه و ارزش بوده اند تا آنجا که در کتاب مقدس زرتشتيان (اوستا) هيچ مردی از لحاظ اخلاقی و مذهبی بر زنان ارجحيت ندارند.
خصايل زن خوب، پارسا و با عفت، شعار اصلی زرتشتيان بوده است. زنان در ايران باستان دارای آنچنان ارزش و شخصيتی بودند که حتی در ميان اديان جاي باز کرده بودند و بزرگ و ستودنی قلمداد می شدند.
چنانچه در آيين زرتشت يک روز از سال به نام روز زن نامگذاري شده است.
زن ايرانی مظهر زيبايی، قدرت، مهر
مردم ايران روز پنجم اسپندارمذ اسفند را جشن می گرفتند و به آن عيد زن مي گفتند، در اين روز که تقدير و تشکری از زحمات زن محسوب می شد مرسوم بود که مردان بايد براي زنانشان هديه هايی ارزنده تهيه کرده و به آنان تقديم کنند. اين مراسم در ايران باستان مزدگيران هم نام داشت.
زن ايرانی مظهر مهر
زن بر اساس سرشت الهی خويش منبع لايزال و بيکران مهربانی است. زن ايرانی در اين ميان نقطه ی اوجی است بر مهربانی و عاطفه.
چرا که نمونه و سرچشمه ی عاطفه ی يک مادر ايرانی در هيچ فرهنگ و اجتماعی يافت نخواهد شد. زن ايرانی به صرف زن بودن از همان دوران کودکی شکيبايی را می آموزد، تقسيم عاطفه را مي آموزد. نگاه کردن و مهرباني غير کلامی را می آموزد. نگاه کردن و جستجوی محيط و کنکاش در انسان ها را ياد ميگيرد. يک زن ايرانی با تمام زيبايی ، قدرت و جاذبه و مهربانی اش اسطوره ای ستودنی برای تمام زنان جهان است.
این هفته | inhaftemag.com
